مقایسه خطای مکان‌یابی زمین‌لرزه‌‌های محلی در روش‌‌های خطی‌شده و غیرخطی با استفاده از داده‌‌های شبیه‌سازی

در این تحقیق با استفاده از شبیه‌سازی داده‌‌های زمان رسید فاز‌‌های لرزه‌‌ای، نحوه عملکرد روش غیرخطی و خطی‌شده در مکان‌یابی زمین‌لرزه‌‌ها و برآورد خطای مکان‌یابی مورد بررسی قرار می‌‌گیرد. شبیه‌سازی صورت گرفته برای سه گروه زمین‌لرزه در ناحیه البرز مرکزی شامل ناحیه گُسل مشا، ناحیه فیروزکوه و ناحیه قم است. برنامه مورد استفاده بر‌‌اساس روش غیر‌خطی برنامه NonLinLoc (لوماکس و همکاران، 2000) و برنامه مورد استفاده براساس روش‌‌های خطی‌شده، برنامه Hypo71 (لی و لاهر، 1972) است. سه گروه زمین‌لرزه دارای شرایط متفاوتی از نظر تعداد فاز‌‌های خوانده شده برای هر زمین‌لرزه، پوشش آزیموتی و فاصله ایستگاه‌‌ها تا رومرکز هر زمین‌لرزه هستند. در این تحقیق به‌‌منظور بررسی نحوه عملکرد روش‌‌های مکان‌یابی زمین‌لرزه دو آزمایش صورت می‌گیرد. آزمایش اول بررسی عملکرد روش‌‌های غیر‌خطی و خطی‌شده در حضور نوفه به شکل زنگوله‌‌ای در زمان رسید‌‌ها و خطای ناشی از هندسه ایستگاه است و آزمایش دوم بررسی عملکرد روش‌‌های غیر‌خطی و خطی‌شده در حالت وجود هم‌زمان خطا در زمان رسید‌‌ها به شکل زنگوله‌‌ای و غیرزنگوله‌‌ای است. به‌‌منظور ایجاد نوفه با توزیع غیر‌‌زنگوله‌‌ای در داده‌‌ها، از مدل سرعتی غیر واقعی (نسبت به آنچه زمین‌لرزه‌‌ها از آن تولید شده‌‌اند) استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می‌‌دهد که روش غیر‌خطی در تعیین مکان دقیق‌‌تر زمین‌لرزه و همچنین برآورد عدم قطعیت  مکان‌یابی حتی در شرایط نامناسب ایستگاهی بسیار مناسب عمل می‌‌کند. همچنین در این تحقیق مشخص شد که استفاده از روش‌‌های خطی‌شده (در این تحقیق برنامه Hypo71) در صورت فراهم نشدن شرایط بهینه شبکه ایستگاهی و مدل سرعتی مورد استفاده خطای برآورد شده از راه برنامه با خطای واقعی همخوانی ندارد و خطای برآورد شده عمدتاً کمتر از مقدار واقعی آن گزارش می‌‌شود.